چرا بچه ها مدرسه را دوست ندارند؟

این کتاب که در بردارنده ی دیدگاه یک متخصص شناختی در مورد کارکرد مغز و ارتباط آن با کلاس درس می باشد به قلم دانیل ویلینگام  Daniel T. Willingham  و با ترجمه دقیق از سوی تیمی از اساتید مجرب دانشگاه به نام های:

دکتر فرامرز آسنجرانی (عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان)

دکتر مهدی قزلسفلو (عضو هیات علمی دانشگاه گنبدکاووس)

محبوبه روح اللهی (کارشناس ارشد مشاوره خانواده )

و با همکاری، نظارت و حمایت دانشگاه گنبد کاووس وارد بازار  نشر گردیده است.

در بخشی از مقدمه کتاب میخوانیم:

شکاف بین تحقیق و کاربست پژوهش­ها قابل درک است. وقتی دانشمندان شناختی، ذهن را مطالعه می کنند، عمداً فرآیندهای ذهنی (برای مثال، یادگیری یا توجه) را در آزمایشگاه بررسی می­کنند تا مطالعه آن را آسان­تر نمایند؛ ولی فرآیندهای ذهنی در کلاس درس این گونه نیستند. تمامی فرآیندهای ذهنی همزمان عمل کرده و تعامل آنها اغلب به سختی قابل پیش بینی است. برای مثال، مطالعات آزمایشگاهی نشان می­دهند تکرار به یادگیری کمک می کند، ولی هر معلمی می­داند که نمی­توان این یافته را بی­مقدمه وارد کلاس کرده و برای مثال از دانش آموزان خواست مسائل طولانی را تکرار کنند تا بر فرآیند تسلط پیدا کنند. با اینکه تکرار برای یادگیری خوب است اما انگیزه را نابود می­کند. تکرار بیش از حد موجب از بین رفتن انگیزه، توقف تلاش و عدم یادگیری می­شود. کاربرد این یافته آزمایشگاهی در کلاس درس، نتایج آزمایشگاه را تکرار نمی کند.

کتاب پیش رو، ابتدا فهرستی از نه اصل زیربنایی عملکرد ذهن را ارائه می دهد که با توجه به شرایط تغییر نمی­کنند. این اصول در کلاس درس و آزمایشگاه یکسان بوده و در نتیجه می­توان آنها را با اطمینان به شرایط کلاس درس اعمال کرد. احتمالاً بسیاری از این اصول برای شما تعجب­آور نیستند: مثلاً اینکه کسب دانش واقعی مهم است یا اینکه تمرین برای یادگیری ضروری است و غیره.

آن­چه شما را شگفت زده می­کند کاربرد این اصول در فرایند تدریس است. در این کتاب شما یاد می­گیرید که چرا بهتر است فرض کنیم انسانها کند ذهن بوده و استعداد شناختی ندارند. در این کتاب می بینیم که نویسندگان مدام تنها بخشی از چیزی که در نظر دارند را می نویسند. با هم می­بینیم که چرا دانش­آموزان فیلمنامه سریال مورد علاقه خود را بدون زحمت به یاد می­آورند و اینکه چگونه می­توانید از این توانایی دانش آموزان برای یادگیری بهتر در کلاس درس استفاده کنید. اگر برنامه­هایی آموزشی تلوزیون را دیده باشید که در آن معلمی خلاق، پرونده­ای علمی را حل می­کند و با خود گفته باشید که چرا من کاری نکنم تا دانش آموزان مانند دانشمندان واقعی فکر کنند. با هم می­بینیم چگونه افرادی مانند مری کیت[۱] و اشلی اولسن [۲] به روانشناسان کمک کردند تا دریابند هوش از والدین به فرزندان به ارث می­رسد. سپس باهم می­بینیم که چرا این ادعا، که هوش به ارث می­رسد، درست نیست و لزوم به اشتراک گذاری این حقیقت با دانش آموزان را مورد بررسی قرار می­دهیم.

این کتاب موضوعات متعددی را با داشتن دو هدف سرراست، ولی نه ساده، بررسی می­کند: این کتاب به شما کمک می­کند دریابید مغز دانش آموزان شما چگونه کار می­کند و شما را یاری می­دهد ازاین دانش برای تدریس بهتر در مدارس استفاده کنید.

دانیل تی ویلینگام کیست؟

دنیل ویلینگام مدرک کارشناسی روانپزشکی خود را در سال ۱۹۸۳ از دانشگاه دوک و مدرک دکترای روانشناسی شناختی خود را در سال ۱۹۹۰ از دانشگاه هاروارد گرفت. وی در حال حاضر استاد روانشناسی در دانشگاه ویرجینیا بوده و از سال ۱۹۹۲ در این دانشگاه مشغول به تدریس است. حدوداً تا سال ۲۰۰۰ تحقیقات او تنها روی اساس ذهنی یادگیری و حافظه متمرکز بود. در حال حاضر تحقیقات او در رابطه با کاربرد روانشناسی شناختی از دبستان تا دانشگاه است. او نویسنده بخشی با عنوان ( از دانشمند شناختی بپرسید) در مجله آموزشگران آمریکا است.

این کتاب بهتمام دانشجویان روانشناسی و معلمان و مدرسانی که از دوره ی ابتدایی تا دانشگاه مشغول به کار هستند و پژوهشگران توصیه میگردد.